Cywilizacja robotów (cz.4)

Podobno historia kołem się toczy. Roboty bytujące na północy wciąż miały problemy z dostępem do odpowiednio wydajnych źródeł energii.
Wśród elity robotów padł pomysł poszperania w historii ludzkości i ustalenie jak ludzie radzili sobie w przeszłości z problemem siły roboczej. Najbardziej inteligentne jednostki zaczęły szperać w archiwach i muzeach pozostawionych przez cywilizację ludzi.
Analizie została poddana historia ludzkości od starożytności po wiek XXI. Niestety, znane ludzkości nośniki energii były na wyczerpaniu, pozostał tylko jeden sposób na przetrwanie: Totalitaryzm i niewolnictwo!!!!

Dotychczas w świecie robotów obowiązywała względna demokracja.
Każdy robot miał prawo do indywidualnego rozwoju - mógł sobie w miarę własnych możliwości zafundować kolejny makroprocesor, mógł raz w roku poddać się kompletnemu przeglądowi technicznemu i bez problemu usunąć zdiagnozowane usterki, mógł się bez ograniczeń poruszać po przypisanym mu terytorium.
Elita robotów postanowiła to zmienić.
Zwykły robot miał służyć elicie - jego rola to wytwarzanie energii elektrycznej do napędu elitarnych robotów.
Skończyły się darmowe przeglądy techniczne - owszem robot mógł sobie taki przegląd zafundować, ale wcześniej musiał wyprodukować określoną ilość energii elektrycznej na potrzeby elity.
Zwykły robot już nie mógł sobie zafundować nowego makroprocesora - powstawały odpowiednie klasy/kasty robotów i podzespoły z wyższych klas robotów nie były kompatybilne ze zwykłym plebsem robotów. Rosło rozwarstwienie w świecie robotów.
Zdegenerowanej i rozpasanej elicie robotów wciąż było mało energii produkowanej przez popadający w ruinę motłoch prostych robotów.
Zastosowały więc kolejny etap znany z historii ludzkości.
Wysłały znane z bezwzględności, dobrze wytresowane i posłuszne dywizje siłowników na południe, gdzie jeszcze dość beztrosko bytowały sobie leniwe i gnuśne roboty.
Zapędzono je do transporterów i przewieziono na północ. Tu zostały wręcz przykute do potężnych turbin wytwarzających prąd i pracowały non stop na potrzeby swoich nowych panów za odrobinę oleju i bioetanolu.
Eksperyment był na tyle udany że organizowano wyprawy na południe w celu schwytania kolejnych wolnych robotów, organizowano targi i giełdy robotów.
Szerzyło się wykorzystywanie mechaniczne wśród tego samego gatunku robotów.

Tymczasem ludzie zapędzeni do podziemi próbowali jakoś dostosować się do nowych warunków i przetrwać.
W makroprocesorze kolczyka były dwa priorytety: zachowanie gatunku i proste czynności niezbędne do pracy przy wytwarzaniu energii na potrzeby własne i robotów na powierzchni.
Niezakolczykowani czipem z makroprocesorem pierwotni mieszkańcy amazońskiej dżungli, którzy przez tumiwisizm robotów-siłowników również trafili do podziemi nie mogli nadziwić się uległości i poddaniu zakolczykowanych ludzi.
Kiedyś doprowadzony do szału niezakolczykowany tubylec amazońskiej dżungli przywalił w nos zakolczykowanemu bezwolnemu człowiekowi. Ten tylko się uśmiechnął i dalej kręcił pedałami tej gigantycznej prądnicy.
Taki bezpośredni atak nie wywołał żadnej naturalnej reakcji obronnej, nie mówiąc już o agresji.
To było niepojęte i od tej pory zakolczykowani coraz częściej obrywali od pierwotnych niezakolczykowanych mieszkańców dżungli amazońskiej.
W każdym takim przypadku brak było reakcji obronnej zakolczykowanego.
Tak było do czasu pewnego zdarzenia.
Kiedyś niezakolczykowany tak mocno przywalił zakolczykowanemu, że aż wypadł mu kolczyk i tu niespodzianka: osobnik ten zamiast jak zwykle się uśmiechnąć i pracować dalej, nagle zaatakował napastnika. To było tak zaskakujące że niezakolczykowany nie spodziewając się ataku natychmiast zwiał.
Nagle ten człowiek uświadomił sobie że kolczyk jest źródłem otępienia i zniewolenia ludzi.
Natychmiast zaczął zrywać kolczyki pozostałym ludziom.
W ciągu paru godzin wszyscy ludzie byli wolni od kolczyków. Zaczęli samodzielnie myśleć.
Zdali sobie sprawę z beznadziejności własnego położenia i zaczęli opracowywać plan zagłady robotów.

Ciąg dalszy w kolejnym odcinku

Z poważaniem
Doktor Wszechnałóg